1
دانش‌آموخته حقوق ارتباطات دانشگاه علامه طباطبائی
2
دکترای حقوق دانشگاه قم، دکترای روانشناسی، دانشگاه لبنان و مدرس دانشگاه
چکیده
حق مشارکت در تعیین سرنوشت یکی از گونه‌های مهم حقوق سیاسی است که به موجب آن تمامی افراد از جمله افراد دارای معلولیت می‌توانند در اداره کشور از طریق انتخاب کردن و انتخاب شدن مشارکت نمایند. نظام انتخاباتی ایران، حق افراد دارای معلولیت را چندان مورد توجه قرار نداده است و در موارد مختلف حق انتخاب شدن آنها را نادیده گرفته است. افراد دارای معلولیت، علی‌الخصوص معلولیت جسمانی به کمک تبعیض مثبت و دسترسی به اطلاعات و ارتباطات قادر خواهند بود بر ضعف جسمانی غلبه و دوشادوش دیگر شهروندان به فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی بپردازند. ما در این مقاله به دنبال پاسخگویی به این پرسش خواهیم بود که کیفیت حقوق سیاسی افراد دارای معلولیت به موجب قوانین داخلی چگونه است؟ حق انتخاب کردن و انتخاب شدن نسبت به افراد دارای معلولیت به چه صورت است؟ برای تحقق حقوق سیاسی افراد دارای معلولیت چه راهکاری وجود دارد؟ به نظر میرسد که حقوق ایران در این زمینه نتوانسته حق انتخاب شدن و انتخاب کردن این گروه را به خوبی تأمین کند. افراد با معلولیت ذهنی بدون تعیین دقیق موازین علمی از انتخاب کردن منع شده و تمامی گروه‌های توانخواه اعم از جسمانی و روانی امکان حضور در مناصب انتخابی را ندارند. اصلاح قوانین، مشارکت دادن افراد دارای معلولیت و حذف فرهنگ تبعیض در خصوص آنها راه برون‌رفت از این چالش می‌باشد.
)